تصفیه گوارنوش

آزمایش ویروس اچ پی وی معمولاً به عنوان بخشی از غربالگری‌‌های روتین STI انجام نمی‌‌شود، مگر اینکه فرد علائمی را نشان دهد یا پاپ اسمیر غیرطبیعی داشته باشد. روش‌های رایج تشخیصی عبارتند از:

• پاپ اسمیر: سلول‌های غیرطبیعی دهانه رحم را که ممکن است نشان دهنده تغییرات مرتبط با HPV باشند شناسایی می‌کند.
• آزمایش DNA اچ پی وی: وجود سویه‌های پرخطر HPV را در سلول‌های دهانه رحم شناسایی می‌کند.
• کولپوسکوپی: یک روش پیگیری برای افرادی که نتایج پاپ غیرطبیعی دارند، به پزشکان اجازه می‌دهد تا بافت دهانه رحم را از نزدیک بررسی کنند.

مردان به طور معمول برای این ویروس آزمایش نمی‌شوند، اگرچه پزشکان ممکن است معاینات بصری را برای زگیل انجام دهند و غربالگری را برای افراد در معرض خطر توصیه کنند.

روش‌های درمانی برای HPV

در حال حاضر، هیچ درمانی برای خود ویروس اچ پی وی وجود ندارد اما درمان‌هایی برای شرایط ناشی از ویروس در دسترس است:

• برداشتن زگیل تناسلی: از طریق داروهای موضعی، کرایوتراپی (انجماد)، لیزر درمانی یا برداشتن با روش جراحی.
• درمان پیش سرطان دهانه رحم: سلول‌های غیرطبیعی ممکن است از طریق روش‌ هایی مانند: روش برداشتن الکتروسرجری حلقه (LEEP) یا کونیزاسیون برداشته شوند.
• درمان سرطان: اگر سرطان‌های مرتبط با HPV ایجاد شود، گزینه‌ها شامل: جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی یا درمان‌های هدفمند است.
• از آنجایی که بیشتر عفونت‌های HPV بدون مداخله برطرف می‌شوند، پزشکان اغلب از رویکرد «مراقب و منتظر»، به‌ ویژه برای افراد جوان استفاده می‌کنند.

روش‌های پیشگیری

پیشگیری هم‌چنان موثرترین استراتژی برای کاهش خطرات بهداشتی مرتبط با ویروس اچ پی وی است. اقدامات پیشگیرانه کلیدی عبارتند از:

• واکسیناسیون HPV: واکسن HPV (Gardasil 9) در برابر خطرناک‌ترین سویه‌ها از جمله آن‌هایی که مسئول سرطان و زگیل تناسلی هستند محافظت می‌کند.

واکسن برای موارد زیر توصیه می‌شود:

• نوجوانان (9 تا 12 سال) برای حداکثر اثربخشی قبل از شروع فعالیت جنسی.
• واکسیناسیون جبرانی برای افراد تا سن 26 سالگی و در برخی موارد تا سن 45 سالگی.
• اقدامات جنسی ایمن: استفاده از کاندوم و بند دندان در طول فعالیت جنسی می تواند خطر انتقال را کاهش دهد، اگرچه محافظت کاملی ایجاد نمی‌کند.
• غربالگری منظم: پاپ اسمیر روتین و تست HPV به تشخیص زود هنگام تغییرات قبل از تبدیل شدن به مشکلات جدی سلامتی کمک می‌کند.
• ترک سیگار: سیگار کشیدن سیستم ایمنی بدن را تضعیف می‌کند و خطر ابتلا به عفونت‌های مداوم HPV را افزایش می‌دهد و ترک را به یک اقدام پیشگیرانه مهم تبدیل می‌کند.

آینده تحقیقات HPV

پیشرفت در تحقیقات پزشکی برای بهبود پیشگیری و درمان HPV ادامه دارد. مناطق فعلی اکتشاف عبارتند از:

• واکسن‌های درمانی: برخلاف واکسن‌های پیشگیرانه، این واکسن‌ها به سیستم ایمنی کمک کرده تا با عفونت‌های HPV موجود مبارزه کند.
• درمان های ضد ویروسی: دانشمندان در حال بررسی داروهای ضد ویروسی بالقوه برای هدف قرار دادن مستقیم HPV هستند.
• روش‌ های تشخیص زود هنگام: نوآوری‌ها در فناوری غربالگری ممکن است امکان تشخیص زودتر و دقیق‌ تر عفونت‌های پرخطر HPV را فراهم کند.

نتیجه گیری

HPV یک عفونت گسترده اما قابل پیشگیری است که خطرات سلامتی قابل توجهی را به همراه دارد، به ویژه با توجه به ارتباط آن با سرطان‌های مختلف. از طریق واکسیناسیون، اقدامات جنسی ایمن و غربالگری‌های منظم، افراد می‌توانند از خود و شریک زندگی خود در برابر عوارض مرتبط با اچ پی وی محافظت کنند.

تحقیقات مستمر و کمپین‌های آگاهی بخشی در کاهش بار جهانی بیماری‌های مرتبط با HPV بسیار مهم است. با اطلاع و فعال ماندن، افراد می‌توانند کنترل سلامت خود را در دست بگیرند و به دنیایی با خطرات کمتر مرتبط با HPV کمک کنند.

منبع: تشخیص و آزمایش برای ویروس HPV

بیماری دیورتیکولیت شرایط گوارشی بوده که روده بزرگ (کولون) را تحت تاثیر قرار می دهد. در طی ابتلا به این بیماری بیماری، برآمدگی ها یا پاپول های کوچک (دیورتیکول) در پوشش روده ایجاد می شوند. بیماری دیورتیکولیت زمانی به وجود می آید که این برجستگی ها ملتهب یا عفونی می شوند.

کولون سیگموئید قسمتی از روده بزرگ است، که وظایفی مختلفی را بر عهده دارد و همان طور که میدانید وظیفه روده بزرگ هضم و جذب مواد از غذاهای هضم شده می باشد. این قسمت از روده ممکن است، دچار بیماری های مختلفی شود که یکی از آنها دیورتیکولیت است.

عوارض خطرناک دیورتیکولیت

در صورت عدم درمان، دیورتیکولیت می‌ تواند به عوارض جدی و تهدید کننده حیات منجر شود:

1. آبسه (تجمع چرک در روده)

دیورتیکول عفونی می‌ تواند باعث ایجاد آبسه در بافت‌ های اطراف روده شود که ممکن است نیاز به تخلیه از طریق جراحی داشته باشد.

2. انسداد روده

التهاب شدید و ایجاد بافت اسکار ممکن است منجر به انسداد روده شود، که باعث جلوگیری از عبور مواد غذایی و مدفوع می‌ شود و نیاز به جراحی دارد.

3. پارگی دیورتیکول و پریتونیت (عفونت گسترده شکم)

در موارد شدید، دیورتیکول ممکن است پاره شده و محتویات روده به داخل حفره شکمی نشت کند. این وضعیت منجر به پریتونیت (عفونت شدید شکمی) شده و نیاز به جراحی فوری دارد.

https://shia-online.ir/?p=436824

4. فیستول

فیستول همان رابط غیر طبیعی بین روده و اندام‌ های دیگر (مثلاً مثانه یا واژن) است که می‌ تواند منجر به عفونت‌ های مزمن و مشکلات جدی شود.

5. خونریزی شدید

برخی از بیماران ممکن است دچار خونریزی داخلی مقعدی از دیورتیکول‌ های آسیب‌ دیده شوند، که می‌تواند منجر به کاهش شدید هموگلوبین و نیاز به انتقال خون شود.

چکیده ای از موضوع انواع بیماریهای التهابی روده

بیماری های التهابی روده، از جمله بیماری کرون و کولیت اولسراتیو، شرایط جدی هستند که در صورت عدم مدیریت صحیح می توانند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شوند. از تنگی روده و مگاکولون سمی گرفته تا افزایش خطر سرطان و عوارض سیستمیک، این بیماری ها نیاز به مراقبت های پزشکی مداوم دارند. تشخیص زودهنگام، درمان مناسب و اصلاح شیوه زندگی می تواند به کاهش خطرات و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به IBD کمک کند.

در حالی که زگیل تناسلی ممکن است همیشه قابل توجه نباشد، برخی از علائم رایج عبارتند از:

برجستگی های کوچک به رنگ پوست در ناحیه تناسلی
خوشه های زگیل شبیه گل کلم
خارش یا ناراحتی در ناحیه آسیب دیده
خونریزی حین مقاربت (در برخی افراد)
افزایش ترشحات واژن در زنان
لکه های مرطوب و برجسته اطراف مقعد (در عفونت های مقعدی)
بسیاری از افراد ممکن است منتقل کننده ویروس زگیل تناسلی یا همان HPV بدون علائم قابل مشاهده باشند، که تشخیص پزشکی در این مواقع ضروری است.

روشهای تشخیص زگیل تناسلی در زنان

خانم ها ممکن است به زگیل تناسلی داخلی یا خارجی، از جمله در ناحیه فرج، واژن، دهانه رحم و ناحیه مقعد مبتلا شوند. زگیل ها به دلیل محل قرار گرفتنشان ممکن است همیشه قابل مشاهده نبوده و نیاز به غربالگری حرفه ای دارند.

خودآزمایی
زنان می‌ توانند زگیل‌ های خارجی را با بازرسی فرج و نواحی اطراف آن با استفاده از آینه بررسی کنند. در صورت مشاهده هرگونه رشد غیر طبیعی باید فورا به دکتر زنان مراجعه کنند.

معاینه بالینی
پزشک ممکن است یک بازرسی بصری از اندام تناسلی خارجی انجام دهد. اگر مشکوک به زگیل در نواحی داخلی باشد، آزمایشات تکمیلی لازم است.

پاپ اسمیر (غربالگری دهانه رحم)
آزمایش پاپ اسمیر به تشخیص تغییرات غیرطبیعی دهانه رحم ناشی از عفونت HPV کمک می کند. در حالی که به طور مستقیم زگیل را تشخیص نمی دهد، می تواند وجود ویروس اچ پی وی که از قبل وجود داشته را نشان دهد.

تست اسید استیک
در برخی موارد، پزشک ممکن است اسید استیک (محلول سرکه) را به ناحیه مشکوک بمالد. این باعث سفید شدن بافت های عفونی شده و زگیل ها را بیشتر نمایان می کند.

کولپوسکوپی و بیوپسی
اگر تغییرات غیرطبیعی دهانه رحم تشخیص داده شود، ممکن است کولپوسکوپی (معاینه بزرگ‌ نمایی دهانه رحم) انجام شود. یک نمونه بافت کوچک (بیوپسی) برای رد انواع پرخطر HPV مرتبط با سرطان دهانه رحم گرفته می شود.

https://rasekhoon.net

ترمیم فیستول آنورکتال هنوز یکی از چالش برانگیزترین شرایطی است که توسط جراحان درمان می شود. با وجود پیشرفت های مدرن در مراقبت های جراحی، میزان شکست درمان جراحی بیش از 30? است. یکی از چالش هایی که جراحی نمی تواند به درستی آن را برطرف کند، از بین رفتن اپیتلیوم مجرای فیستول است. چالش دیگر درمان فیستول های بالا است که بخش قابل توجهی از عضلات اسفنکتر مقعد را درگیر می کند. متأسفانه، درمان جراحی این فیستول ها ممکن است باعث بی اختیاری طولانی مدت مقعدی در برخی از بیماران شود. بسته شدن لیزر دستگاه فیستول (FiLaC™، Biolitec AG، Jena، آلمان) برای غلبه بر این مشکلات با استفاده از یک پروب لیزری ساطع کننده انرژی شعاعی که دستگاه اپیتلیال را محو می‌کند در حالی که نقص را می‌بندد بدون ایجاد آسیب به اسفنکترها، ایجاد شد. تا به امروز، 11 مطالعه با نتایج امیدوارکننده منتشر شده است. در این بررسی، نشانه‌ها، مراحل فنی، نتایج کوتاه‌مدت و بلندمدت جراحی فیستول با لیزر را مورد ارزیابی قرار خواهیم داد.

نحوه انجام لیزر فیستول مقعدی

شرح و اولین درمان فیستول آنورکتال را می توان به یونان باستان ردیابی کرد. اگرچه هزاران سال تجربه گزینه های درمانی مختلفی را معرفی کرده است، مدیریت فیستول های پیچیده یا عود کننده همچنان بسیار چالش برانگیز است. مجاری سطحی که اسفنکترهای مقعدی را به خطر نمی اندازند را می توان با فیستولوتومی یا فیستولکتومی که ستون های تخلیه را برای بیماران خاص مانند بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده ذخیره می کند، درمان کرد. با این حال، گزینه های حفظ غیر اسفنکتر که شامل تقسیم ماهیچه مقعدی است ممکن است برای فیستول های بالا به دلیل خطر بی اختیاری مدفوع مناسب نباشد.2 برای غلبه بر خطرات و جلوگیری از عوارض تقسیم اسفنکتر، تکنیک های حفظ اسفنکتر مانند پلاگ فیستول مقعدی ، تزریق چسب فیبرین، بستن مجرای فیستول بین اسفنکتریک (LIFT) و درمان فیستول مقعدی با کمک ویدئو (VAAFT) برای درمان فیستول مقعدی توسعه یافته و از آن حمایت می شود. یکی از این تکنیک های جدید حفظ اسفنکتر، فیستول است. بستن دستگاه با لیزر (FiLaC™, Biolitec AG, Jena, Germany).6 این روش از فناوری لیزر برای محو کردن لایه اپیتلیال مجرای فیستول با استفاده از لیزری که به صورت شعاعی ساطع می کند بدون آسیب رساندن به اسفنکتر استفاده می کند. اگرچه فناوری لیزر قبلاً برای درمان فیستول توصیف شده است، کاوشگرهای مورد استفاده فقط انرژی خطی ساطع می‌کنند که نمی‌توان به طور موثر در مسیرهای فیستول مقعدی که طبیعت محیطی دارند استفاده کرد.

چگونه فیستول با لیزر درمان میشود؟

نشانه هایی که می توانید با داشتن آنها متوجه شوید به این عارضه دچار شدید یا نه شامل موارد زیر می شوند:

• حس دفع دارید اما نمی توانید.
• مدفوع کردن کار سخت و یا دردناکی برایتان شده است.
• زمان دفع حس می کنید که مدفوع به طور کامل خارج نشده است.
• چیزی مانع از خروج مدفوع شما می شود.

در این هنگام ممکن است بیماران موارد زیر را تجربه کنند:

• مدت زیادی صبر کنید تا مدفوع بیرون بیاید.
• از انگشتان خود برای بیرون آمدن مدفوع استفاده کنید.
• از ملین ها یا روش تنقیه برای مدفوع استفاده کنید.

در این راستا سندرم دفع سخت ممکن است باعث موارد زیر شود:

• یبوست.
• بی اختیاری مدفوع.
• ناراحتی مداوم
• اضطراب یا افسردگی.

همچنین ممکن است علائم دیگری همراه با این سندرم به وجود بیایند:

• رکتوم ملتهب یا متورم.
• درد و اتساع شکم.
• درد مقعدی
• حالت تهوع، احساس خستگی و بی اشتهایی.

چرا نمی توانم مدفوع کنم؟

سندرم دفع سخت دلایل زیادی دارد، هم ارگانیک و هم عملکردی. علل ارگانیک و مکانیکی شامل مواردی مانند نقص آناتومیک و انسداد فیزیکی است. علل عملکردی سر منشائی مانند مغز و سیستم عصبی دارد. اغلب هر دو نوع درگیر هستند و یک نوع ممکن است باعث نوع دیگری شده باشد.

علت مکانیکی

دلایل مکانیکی سندرم دفع سخت عبارتند از:

• فتق پرینه. زمانی که اندام های شکم یا لگن از کف لگن شما بیرون می زند.
• افتادگی اندام لگن. زمانی که یکی از اندام های لگنی شما از جای خود افتاده و به سمت رکتوم یا مقعد مایل شده است (پرولاپس رکتوم، انواژیناسیون رکتوم، رکتوسل).
• سندرم زخم رکتوم منفرد. یک یا چند زخم در رکتوم شما.